لذا کنار گذاشتن این وجه از وظایف و صرفا پرداختن به امور غیر ضروری و فرعی، در هیچ دوره و دولتی مسبوق به سابقه نبوده است.
وزارت میراث فرهنگی گردشگری و صنایع دستی به خصوص در حوزه میراث فرهنگی، همانند وزارت بهداشت، وزارت دادگستری، وزارت نیرو جزء تخصصی‌ترین بخش های دولت به شمار می‌رود و از سویی از این جنبه حساس ترین وزارتخانه به شمار می رود. اما زمانی که مدیران این وزارتخانه بر اساس تخصص وتجربه منصوب نمی‌شوند نمی‌توان انتظار داشت مدیران زیرمجموعه آنها نیز بر اساس تخصص، در جایگاه‌هایشان قرار گرفته و از طرفی بر اساس اصول مدیریت این بخش ها هدایت شوند. بدون شک، یکی از بزرگ‌ترین چالش‌هایی که در برابر دولت قرار دارد، تخصص گرایی یا به عبارتی، استفاده از افراد متخصص در جایگاه مناسب آنها است که جزو برنامه های اصلی رییس جمهور محترم می باشد.
در ابتدای دولت سیزدهم، حضور مدیری غیرمتخصص در معاونت میراث فرهنگی کشور و همزمان مدیریت این فرد در پست قائم مقامی، این نهاد را با چالش های متعددی مواجه کرده است و تمام دلسوزان میراث فرهنگی ایران را در شوک فرو برد، اتفاقی که حتی در دولت های نهم و دهم با تمام مناسبات اشتباهشان در این وزارتخانه نیز رُخ نداد.
معاون مستقر میراث فرهنگی نه بافت را می‌شناسد، نه حریم و نه با ضوابط ثبت و ضوابط عرصه و حریم آشنایی دارد. وی حتی در زمینه اشیا و اموال فرهنگی منقول و غیرمنقول و ساختار یک موزه استاندارد نیز تخصصی ندارد. در نتیجه می‌توان گفت وی اساسا در خصوص ساختار و امور تخصصی حوزه معاونت (میراث فرهنگی) بیگانه است و شاید بهتر است بگوییم بیشتر قبای قائم مقامی وزارت برایشان لذت بخش بود که سکان میراث فرهنگی کشور را نیز پذیرفتند. در این سه سال تخریب بافت‌های تاریخی در گوشه و کنار کشور، نارضایتی گسترده فعالان حوزه میراث فرهنگی، ناتوانی در جذب اعتبارات برای مرمت بافت های تاریخی در کنار عدم پرداختن به مرمت و ساماندهی آثار تاریخی که از وظایف اصلی این معاونت است از مهم‌ترین چالش‌هایی بوده که وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی با آنها مواجه و این امیدواری وجود دارد که آقای صالحی‌امیری با استقرار مجدد عقلانیت و انتصاب افراد متخصص و دلسوز بر این انبوه مشکلات و حتی چالش های جدید که در چند سال اخیر بر معاونت میراث تحمیل شده، فائق آید.
معاونت میراث فرهنگی با برگزاری کنسرتی در تخت جمشید که با اما و اگر های فراوان برگزار گردید و از طرفی با چند رویداد غیر ضروری، پرخرج و تشریفاتی دیگر و عدم تاثیر در بهبود وضعیت حفاظت آثار تاریخی می خواهند بر تمام ضعف های فنی مجموعه سرپوش گذارند.
در حوزه میراث فرهنگی مساله تعیین حرایم آثار تاریخی در طول این سال‌ها همواره یکی از مسائل حساس و پرحاشیه وزارت میراث فرهنگی و دولت بوده و بسیاری به سیاست‌های کوچک‌سازی حرایم که در این دوره بر معاونت میراث فرهنگی تشدید شد، انتقاد داشتند. این رویکرد غلط نیروهای غیر تخصصی، باعث افزایش حساسیت به خصوص در بین نمایندگان مجلس گردید و نهایتا باعث درج این موضوع در برنامه هفتم شد که ادامه این سیاست تیر خلاصی ست بر ساختار نحیف و آسیب دیده میراث فرهنگی کشور،
لذا آقای صالحی امیری می بایست هوشمندانه درگیر این آدرس غلط آقایان باشد.
پرهیز از تکرار عدم تخصص‌گرایی در معاونت‌های وزارتخانه خصوصا معاونت میراث فرهنگی که در این دوره شاهد آن بودیم و سپردن سکان معاونت‌های کلیدی میراث فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری به چهره‌های شاخص و متخصص و دلسوزان تاریخ و تمدن ایران زمین می‌تواند راهگشا باشد.
نویسنده:
